کد مطلب:276499 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:110
پیروی از پیغمبران و امامان
دعا برای تعجیل فرج مولای غایب ما حضرت ولی عصر - عجّل اللَّه فرجه الشریف - تأسّی جستن به پیغمبر اكرم و امامان - صلوات اللَّه علیهم اجمعین - می باشد، با آنچه در بخش ششم و هفتم - ان شاء اللَّه تعالی - از اخبار خواهد آمد، این مطلب روشن می شود. در این جا فقط به یك حدیث اكتفا می كنیم:
شیخ نعمانی در كتاب الغیبه به سند خود از یونس بن ظبیان از حضرت امام صادق علیه السلام آورده كه فرمود: چون شب جمعه شود پروردگار متعال فرشته ای را به آسمان دنیا می فرستد، وقتی فجر طالع گشت آن فرشته روی عرش بر فراز بیت المعمور می نشیند، و برای محمد و علی و حسن و حسین علیهم السلام منبرهایی از نور نصب می شود كه بر آن ها بالا می روند، و فرشتگان و پیامبران و مؤمنین برای آن ها جمع می گردند، و درهای آسمان گشوده می شود، هنگامی كه خورشید به وقت زوال می رسد رسول خداصلی الله علیه وآله می گوید:
[ صفحه 516]
پروردگارا! وعده ات را كه در كتاب خود آن را آورده ای وفا كن و آن این آیه است: «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَُیمَكِنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضی لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً»؛ [1] خداوند به كسانی از شما كه ایمان آورده و عمل صالح انجام داده باشند، وعده كرده كه در زمین خلافت دهد، هم چنان كه به كسانی كه پیش از شما بوده اند خلافت بخشید و دینشان را كه پسندیده، تمكین و تسلط خواهد داد و ترسشان را به امنیت مبدّل خواهد ساخت.
فرشتگان و پیغمبران هم همین را می گویند سپس محمد و علی و حسن و حسین علیهم السلام به سجده می افتند و می گویند: پروردگارا! غضب كن كه به تحقیق حرمتت درهم شكسته و برگزیدگگانت كشته شده و بندگان صالحت خوار گردیده اند، پس خداوند آنچه بخواهد می كند و آن روز معلوم است. [2] .
توجّه:
جمعی از علما نظر داده اند كه یونس بن ظبیان ضعیف و دروغگوی غلو كننده ای است، و بعضی دیگر درباره او توقف كرده اند. ولی حق آن است كه - به تبع عالم محقق نوری - او مورد اطمینان و بزرگوار است، بلكه آن طور كه از تعدادی اخبار برمی آید او ازاصحاب اسرار بوده است، و اگر تفصیل بحث درباره نامبرده را می خواهید به كتاب مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، مجلّد سوم مراجعه كنید.
در این جا اشكالی هست كه احیاناً به ذهن برخی خطور می كند این كه: تردیدی نیست كه شرایط اجابت در دعای پیغمبر و امامان و فرشتگان و انبیاعلیهم السلام موجود است، پس اگر آن ها هر جمعه دعا می كنند كه ظهور منتقم از دشمنانشان زودتر واقع شود، سبب تأخیر افتادن آن چیست؟ و بر دعای آنان چه فایده ای مترتّب است؟ به چند وجه از این اشكال جواب داده می شود:
اول: آنچه در مكرمت پیشین گفتیم كه هیچ بعید نیست كه برای ظهور
[ صفحه 517]
امام عصر - عجّل اللَّه فرجه الشریف - دو وقت باشد، یكی نزدیك تر از دیگری، و وقوع آن در وقت نزدیك تر بستگی به اهتمام در دعا برای آن داشته باشد، كه ترك دعا موجب تأخیرش گردد.
دوم: این كه گفته شود: خداوند - عزّوجلّ - دعای آنان را مستجاب نموده ولی بدون شك تحقّق یافتن این امر - برحسب حكمت های الهی - بر تحقّق یافتن امور معیّن و برطرف شدن امور دیگری متوقّف است كه این ها به تدریج انجام می شود. بنابراین تأخیر ظهور تا زمان ما و بعد از این، دلیل بر مستجاب نشدن دعا نیست.
سوم: ممكن است به سبب دعای آنان علیهم السلام وقوع فرج در زمان نزدیكی تقدیر گردد، ولی بر اثر كارهای بندگان موانعی پیش بیاید كه مایه تأخیر آن شود، و این است معنی این كه این امر از امور بدائیه است، و نظیر این در احادیث كم نیست. مثل این كه وارد شده كه: بنده ای دعا می كند پس دعایش در وقت معیّنی، به اجابت می رسد. سپس معصیت می كند، خداوند به فرشتگان به این مضمون می گوید: قضای حاجت او را به تأخیر اندازید زیرا كه در معرض سخط و خشم من قرار گرفته و مستوجب محرومیتش شده است.
و در چند كتاب از قبیل غیبت نعمانی و طوسی و بحار از ابوحمزه ثمالی آمده كه گفت: به حضرت ابوجعفر باقرعلیه السلام عرض كردم: علی علیه السلام می فرمود: تا سال هفتاد بلا هست، و نیز می فرمود: بعد از بلا راحتی و رفاه است، و حال آن كه سال هفتاد گذشته ولی ما رفاهی ندیدیم! امام باقرعلیه السلام فرمود: ای ثابت! خداوند متعال این امر را در سال هفتاد وقت گذاشته بود، و چون حسین علیه السلام كشته شد خشم خداوند بر اهل زمین شدّت یافت و آن را تا سال صد و چهل به تأخیر انداخت، پس این مطلب را برای شما گفتیم و شما سخن را فاش كردید و از آن پرده برداشتید، پس خداوند آن را به تأخیر انداخت، و برای آن وقتی نزد ما تعیین ننمود و خداوند آنچه را بخواهد محو و هرچه را بخواهد اثبات می كند و نزد او است امّ الكتاب. [3] .
شیخ نعمانی در كتاب الغیبه به سند خود از یونس بن ظبیان از حضرت امام صادق علیه السلام آورده كه فرمود: چون شب جمعه شود پروردگار متعال فرشته ای را به آسمان دنیا می فرستد، وقتی فجر طالع گشت آن فرشته روی عرش بر فراز بیت المعمور می نشیند، و برای محمد و علی و حسن و حسین علیهم السلام منبرهایی از نور نصب می شود كه بر آن ها بالا می روند، و فرشتگان و پیامبران و مؤمنین برای آن ها جمع می گردند، و درهای آسمان گشوده می شود، هنگامی كه خورشید به وقت زوال می رسد رسول خداصلی الله علیه وآله می گوید:
[ صفحه 516]
پروردگارا! وعده ات را كه در كتاب خود آن را آورده ای وفا كن و آن این آیه است: «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَُیمَكِنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضی لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً»؛ [1] خداوند به كسانی از شما كه ایمان آورده و عمل صالح انجام داده باشند، وعده كرده كه در زمین خلافت دهد، هم چنان كه به كسانی كه پیش از شما بوده اند خلافت بخشید و دینشان را كه پسندیده، تمكین و تسلط خواهد داد و ترسشان را به امنیت مبدّل خواهد ساخت.
فرشتگان و پیغمبران هم همین را می گویند سپس محمد و علی و حسن و حسین علیهم السلام به سجده می افتند و می گویند: پروردگارا! غضب كن كه به تحقیق حرمتت درهم شكسته و برگزیدگگانت كشته شده و بندگان صالحت خوار گردیده اند، پس خداوند آنچه بخواهد می كند و آن روز معلوم است. [2] .
توجّه:
جمعی از علما نظر داده اند كه یونس بن ظبیان ضعیف و دروغگوی غلو كننده ای است، و بعضی دیگر درباره او توقف كرده اند. ولی حق آن است كه - به تبع عالم محقق نوری - او مورد اطمینان و بزرگوار است، بلكه آن طور كه از تعدادی اخبار برمی آید او ازاصحاب اسرار بوده است، و اگر تفصیل بحث درباره نامبرده را می خواهید به كتاب مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، مجلّد سوم مراجعه كنید.
در این جا اشكالی هست كه احیاناً به ذهن برخی خطور می كند این كه: تردیدی نیست كه شرایط اجابت در دعای پیغمبر و امامان و فرشتگان و انبیاعلیهم السلام موجود است، پس اگر آن ها هر جمعه دعا می كنند كه ظهور منتقم از دشمنانشان زودتر واقع شود، سبب تأخیر افتادن آن چیست؟ و بر دعای آنان چه فایده ای مترتّب است؟ به چند وجه از این اشكال جواب داده می شود:
اول: آنچه در مكرمت پیشین گفتیم كه هیچ بعید نیست كه برای ظهور
[ صفحه 517]
امام عصر - عجّل اللَّه فرجه الشریف - دو وقت باشد، یكی نزدیك تر از دیگری، و وقوع آن در وقت نزدیك تر بستگی به اهتمام در دعا برای آن داشته باشد، كه ترك دعا موجب تأخیرش گردد.
دوم: این كه گفته شود: خداوند - عزّوجلّ - دعای آنان را مستجاب نموده ولی بدون شك تحقّق یافتن این امر - برحسب حكمت های الهی - بر تحقّق یافتن امور معیّن و برطرف شدن امور دیگری متوقّف است كه این ها به تدریج انجام می شود. بنابراین تأخیر ظهور تا زمان ما و بعد از این، دلیل بر مستجاب نشدن دعا نیست.
سوم: ممكن است به سبب دعای آنان علیهم السلام وقوع فرج در زمان نزدیكی تقدیر گردد، ولی بر اثر كارهای بندگان موانعی پیش بیاید كه مایه تأخیر آن شود، و این است معنی این كه این امر از امور بدائیه است، و نظیر این در احادیث كم نیست. مثل این كه وارد شده كه: بنده ای دعا می كند پس دعایش در وقت معیّنی، به اجابت می رسد. سپس معصیت می كند، خداوند به فرشتگان به این مضمون می گوید: قضای حاجت او را به تأخیر اندازید زیرا كه در معرض سخط و خشم من قرار گرفته و مستوجب محرومیتش شده است.
و در چند كتاب از قبیل غیبت نعمانی و طوسی و بحار از ابوحمزه ثمالی آمده كه گفت: به حضرت ابوجعفر باقرعلیه السلام عرض كردم: علی علیه السلام می فرمود: تا سال هفتاد بلا هست، و نیز می فرمود: بعد از بلا راحتی و رفاه است، و حال آن كه سال هفتاد گذشته ولی ما رفاهی ندیدیم! امام باقرعلیه السلام فرمود: ای ثابت! خداوند متعال این امر را در سال هفتاد وقت گذاشته بود، و چون حسین علیه السلام كشته شد خشم خداوند بر اهل زمین شدّت یافت و آن را تا سال صد و چهل به تأخیر انداخت، پس این مطلب را برای شما گفتیم و شما سخن را فاش كردید و از آن پرده برداشتید، پس خداوند آن را به تأخیر انداخت، و برای آن وقتی نزد ما تعیین ننمود و خداوند آنچه را بخواهد محو و هرچه را بخواهد اثبات می كند و نزد او است امّ الكتاب. [3] .
[1] سوره نور، آيه 55.
[2] غيبت نعماني: 147.
[3] غيبت طوسي: 263.